بررسی اثرات محیطی و مرکزی اینترلوکین 6 بر روی پویایی تغییرات ضربان قلب در موش های سوری

تغییرات ضربان قلب (heart rate variability) در طی التهاب سیستمیک کاهش پیدا می کند، امّا مکانیسم آن ناشناخته است. این مطالعه به منظور بررسی اثرات محیطی و مرکزی اینترلوکین6 به عنوان یکی از سایتوکاین های تولید شده در شرایط التهاب سیستمیک بر روی تغییرات ضربان قلب انجام شد. بدین منظور مطالعات مولکولی، in vitro و in vivo بر روی موش های balb/c نر طراحی و انجام شدند. با مطالعات مولکولی نشان داده شد که mrna زیر واحد gp130 گیرنده اینترلوکین6 در دهلیز موش balb/c بیان می شود. مطالعات in vitro نشان دادند که پاسخ دهی دهلیز ایزوله به تحریک کولینرژیک (کارباکول) و نه آدرنرژیک (ایزوپروترنول) در حضور اینترلوکین6 کمتر می شود به طوری که ic50 log کرونوتروپیک کارباکول پس از انکوباسیون با اینترلوکین6 از -6.26 ± 0.10 به-5.59 ± 0.19 می رسد (p < 0.05). مطالعات in vivo در دو قسمت تزریق داخل صفاقی (i.p.) و تزریق داخل بطن مغزی (i.c.v.) اینترلوکین6 انجام شدند که نتایج حاصل نشان دادند که تزریق i.p. اینترلوکین6 باعث کاهش شاخص های hrv (همانند sdnn، sd1 و sd2) می شود، در حالی که تزریق i.c.v. اینترلوکین6 چنین اثری ندارد. چون مطالعات قبلی اثر لیپوپلی ساکارید (lps) را در کاهش hrv نشان داده اند، تزریق داخل صفاقی lps نیز به عنوان گروه کنترل مثبت انجام گرفت که همانند اینترلوکین6 با کاهش معنی دار شاخص های hrv همراه بود. دانستن مکانیسم اثر سایتوکاین ها، از جمله اینترلوکین6 در کاهش hrv در طی التهاب سیستمیک می تواند در درمان بیماری های التهابی از جمله sepsis و طراحی استراتژی های درمانی بسیار سودمند باشد.